وجود جرایم و جنایات همواره در روابط اجتماعی انسان ها اختلاف برانگیز و باعث خونریزی ها و قتل و
غارت های چشمگیری بوده است. به همین علت، امنیت به عنوان یکی از مؤلفه های مهم برای بقا و دوام جوامع
مورد توجه حکومت ها بوده است. با پیشرفت جوامع، نیروهای مسلح برای تأمین امنیت پیش بینی شده است.
یکی از ابزارهای تأمین، برقراری و حفظ امنیت و نظم عمومی در جامعه، استفاده از سلاح توسط نیروهای مسلح
است. چنانچه سیاست تقنینی مربوط به این موضوع- یعنی قانون به کارگیری سلاح- جامع، مانع و کارآمد باشد
اهداف و آرمان های نظام عدالت کیفری محقق خواهد شد. ولی بررسی دقیق علمی و کاربردی قانون مذکور
حکایت از آن دارد که این قانون با تعجیل و شتابزدگی و بدون استفاده از نظرات کارشناسان با ١٧ ماده و ١٣
تبصره در سال ١٣٧٣ تصویب شده و دارای ابهامات فراوانی است، به طوری که قانون را
نا کارآمد کرده و تا به
حال نتوانسته به طور کامل اهداف عدالت کیفری را فراهم نماید.
نجفی توانا, علی, حسینی, رضا. (1393). رویکرد سیاست جنایی تقنینی در قانون به کارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب1373/10/18. فصلنامه علمی کارآگاه, 08(29), 133-147.
MLA
علی نجفی توانا; رضا حسینی. "رویکرد سیاست جنایی تقنینی در قانون به کارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب1373/10/18". فصلنامه علمی کارآگاه, 08, 29, 1393, 133-147.
HARVARD
نجفی توانا, علی, حسینی, رضا. (1393). 'رویکرد سیاست جنایی تقنینی در قانون به کارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب1373/10/18', فصلنامه علمی کارآگاه, 08(29), pp. 133-147.
VANCOUVER
نجفی توانا, علی, حسینی, رضا. رویکرد سیاست جنایی تقنینی در قانون به کارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب1373/10/18. فصلنامه علمی کارآگاه, 1393; 08(29): 133-147.
)